Keramische kookplaat
Omschrijving[bewerken | brontekst bewerken]
De keramische kookplaat ontstond doordat ontdekt werd dat aan glas - bij een bepaalde volumefase - keramische componenten toegevoegd konden worden. Hierdoor werd een geheel nieuw glasproduct ontwikkeld, dat over zeer bijzondere thermische eigenschappen beschikt. Het zet niet uit bij hoge temperaturen, is zeer homogeen, enorm sterk en bestand tegen nagenoeg alle chemische stoffen.
Het materiaal werd doorontwikkeld zo ontstond vitro-keramisch glas, dat straling (warmte) ongehinderd loodrecht en nauwelijks in indirecte richting op materiaal door kan geven. Deze unieke eigenschap maakte vitro-keramisch glas bijzonder geschikt om er warmtespiralen onder te monteren. Zo werd in 1972 de glaskeramische kookplaat geboren: een vier zoneplaat van zwart glas in een rvs raamwerk.
Techniek[bewerken | brontekst bewerken]
Een glaskeramische kookplaat werkt ogenschijnlijk hetzelfde als een elektrakookplaat, maar vooral bij de moderne versies zijn er verschillen. De verwarmingselementen zijn daarbij niet meer niet meer spiraalvormig, maar de hele zone wordt vrijwel gelijkmatig verwarmd.
Daarnaast blijven de platen na verwarming niet zo warm als de gietijzeren platen van een elektrakookplaat. Er is namelijk sprake van stralingswarmte. Een eigenschap daarvan is dat vanaf het moment dat de straling minder wordt, dit onmiddellijk invloed heeft op de temperatuur van het omgevingsveld. Het is te vergelijken met de zon waar een wolk voorschuift. Eerst voel je de stralingswarmte, daarna voelt het meteen koel.
Verbetering[bewerken | brontekst bewerken]
Naarmate het keramisch koken populairder werd, ontstond er behoefte aankwaliteitsverbetering en vooral meer snelheid. Naast de gelijkmatige zoneverwarming, werd halogeenlicht ingezet met de positieve eigenschap dat het bij inschakeling direct op vol vermogen licht en dus warmte afgeeft. Een halogeenkookzone is herkenbaar aan de sterke rode gloed. Het bleek echter één nadeel te hebben: het aan-uit-aan-uit-effect, zodra de ingestelde temperatuur is bereikt, maar waardoor bij bakken of braden voortdurend sterke temperatuurschommelingen ontstonden. Dit werd opgelost door slechts één of twee zones van een halogeenlamp te voorzien, voor het snellere werk.
Ook de regeltechnieken verbeterden en de bij inductie al gebruikelijke tip- en sensortoetsen werden ook bij het keramische koken geïntroduceerd. Tegenwoordig zijn er nauwelijks nog platen met knopbediening verkrijgbaar.
Onderhoud[bewerken | brontekst bewerken]
Het onderhoud is vrij makkelijk, maar is afhankelijk van de manier van koken en van wat gekookt wordt. Er moet wel behoedzaam met de kookplaat omgegaan worden, helemaal als de klant de plaat jarenlang mooi wil houden.
Daarom zijn er enkele aandachtspunten:
- Overkoken vermijden; in het bijzonder van gerechten die suiker bevatten
- Wanneer er toch iets overkookt, de plaat schoonmaken als deze nog enigszins warm is
- Geen suiker op de plaat morsen en vermijden dat er korrels onder de panbodem komen, omdat suiker chemisch reageert met glas en putjes vormt en bij grotere hoeveelheden het oppervlak mat maakt.
- Voorkom kalkvlekken, door de pan niet met natte bodem op de plaat plaatsen, maar aan te wennen de pan af te drogen
- Gebruik geen schurende middelen of schuursponsjes, maar het meestal bijgeleverde onderhoudsmiddel en zonodig met de glasplaatschraper eerst de aangekoekte resten weghalen.
- Snijden op de plaat is af te raden, want ondanks bijzondere keramische eigenschappen kan de plaat wel krassen.
Koopargumenten[bewerken | brontekst bewerken]
- Snel, door vitro-keramisch glas
- Relatief makkelijk in onderhoud, maar om de plaat lang mooi te kunnen houden, vraagt het wel speciale aandacht in het onderhoud
- Vrij duur, maar vergeleken met de inductieplaat is de prijs in relatie tot levensduur en reparatiekosten lager
- Strak en vlak design
- Breed kookcomfort, door timers, snelkookzones en minder kans op overkoken door kookstandbegrenzing
- De zones hebben restwarmte, waardoor gerechten voor een bepaalde tijd warm gehouden kunnen worden
- Er zijn geen speciale pannen voor nodig, zoals bij inductie
- Relatief energiezuinig, door een efficiënte benutting van de warmte
- Op elke zone kan altijd over het maximale vermogen worden beschikt
Let op![bewerken | brontekst bewerken]
- Niet elke pan is geschikt. Heel belangrijk is de vlakheid van de onderkant van de bodem. Als deze hol is als een schoteltje, dan is er minder of bijna geen contactvlak en gaat veel energie verloren, waardoor de bereidingstijd toeneemt.
- Pannen die langdurig op gas gebruikt zijn, kunnen beter niet op een keramische kookplaat gebruikt worden.
- Wokken is niet mogelijk omdat je de pan niet kunt liften (dan verlies je de warmte) en de bodem niet vlak genoeg is. Wel kun je in een Dominosysteem een wokbrander naast de keramische kookplaat plaatsen.
